شکریۂ انگشتری

آپ نے مجھ کو جو بھیجی ارمغاں انگشتری

دے رہی ہے مہر و الفت کا نشاں انگشتری
زینتِ دستِ حنا مالیدئہ جاناں ہوئی

ہے مثالِ عاشقاں آتش بجاں انگشتری
تو سراپا آیتے از سورئہ قرآنِ فیض

وقفِ مطلق اے سراجِ مہرباں انگشتری
میرے ہاتھوں سے اسے پہنے اگر وہ دل ربا

ہو رموزِ بے دلی کی ترجماں انگشتری
ہو نہ برق افگن کہیں اے طائرِ رنگِ حنا

تاکتی رہتی ہے تیرا آشیاں انگشتری
ساغرِ مے میں پڑا انگشتِ ساقی کا جو عکس

بن گئی گردابۂ آبِ رواں انگشتری
ہوں بہ تبدیلِ قوافی فارسی میں نغمہ خواں
ہند سے جاتی ہے سوئے اصفہاں انگشتری
یا رم از کشمر فرستادست چار انگشتری

چار در صورت بمعنی صد ہزار انگشتری
چار را گر صد ہزار آوردہ ام اینک دلیل

شد قبولِ دستِ یارم ہر چہار انگشتری
داغ داغ از موجِ مینا کاریش جوشِ بہار

میدہد چوں غنچۂ گل بوئے یار انگشتری
در لہاور۱ آمد و چشمِ تماشا شد تمام

بود در کشمیر چشمِ انتظار انگشتری
یار را ساغر بکف انگشتری در دستِ یار

حلقہ اش خمیازئہ دستِ خمار انگشتری
ما اسیرِ حلقہ اش او خود اسیرِ دستِ دوست

اللہ اللہ دام و صیّاد و شکار انگشتری
خاتمِ دستِ سلیماں حلقہ در گوشِ وے است

اے عجب انگشتری را جاں نثار انگشتری
وَہ چہ بکشاید بدستِ آں نگارِ سیم تن

ماند گر زیں پیشتر سربستہ کار انگشتری
من دلِ گم گشتہ خود را کجا جویم سراغ

دُزدیٔ دُزدِ حنا را پردہ دار انگشتری
راز دارِ دزدہم دزدست در بازارِ حسن

چشمکِ دزد حنا را راز دار انگشتری
ہر دو باہم ساختند و نقدِ دلہامی برند

پختہ مغز انگشتِ جاناں ، پختہ کار انگشتری
نو بہارِ دلفریب انگشتری دردستِ یار

بوسہ بر دستش زند لیل و نہار انگشتری
بوالہوس ز انگشتری طرزِ اطاعت یادگیر

می نہد سر بر خطِ فرمانِ یار انگشتری
ماہِ نو قالب تہی کر دست از حسرت بہ چرخ

جلوہ فرماشد چو در انگشتِ یار انگشتری
ارمغانم سلکِ گوہرہاست یعنی ایں غزل

کز سراجم نور ہا آمد چہار انگشتری
گشت اے اقبال مقبولِ امیرِ مُلک حسن

کرد وا مارا گرہ آخر ز کار انگشتری

۱ -     لاہور کا دوسرا نام جن کو امیر خسروؒ  ’’قران السعدین‘‘ میں استعمال فرماتے ہیں (اقبال)
۲ -     سرودِ رفتہ ص ۶۰